در نیمه اول سال ۲۰۲۵، تیم Vitality یکی از سلطه‌گرترین فصل‌های تاریخ Counter-Strike را رقم زد. آن‌ها موفق شدند در هفت رویداد بزرگ متوالی به قهرمانی برسند، از جمله کسب عنوان Major در شهر آستین، و رکوردی خیره‌کننده از ۳۰ پیروزی پیاپی در رقابت‌های LAN طی بازه‌ای پنج‌ماهه به جا گذاشتند.
اضافه شدن رابین “ropz” کول روح تازه‌ای در تیمی دمید که در سال ۲۰۲۴ عملاً «تیم واقعی» محسوب نمی‌شد. آن‌ها به سطحی دست پیدا کردند که پیش از این، به دلیل رقابت بسیار فشرده و قوانین جدید MR12 (که فرصت اشتباه را کمتر کرده)، غیرممکن به نظر می‌رسید. فراتر از همه این‌ها، وایتالیتی دوباره بحثی قدیمی را در دنیای CS به جریان انداخت. بهترین فصل تاریخ متعلق به کدام تیم است؟
در این مقاله، دقیق‌تر به این سوال می‌پردازیم و فصل ۲۰۲۵ تیم وایتالیتی را با دوران افسانه‌ای استرالیس در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ مقایسه می‌کنیم؛ دوره‌ای که هنوز هم توسط بسیاری به عنوان استاندارد طلایی در جنبه‌هایی مانند تعداد جام‌ها، بردهای پیاپی، نقشه‌ها و موارد دیگر شناخته می‌شود.
بگذارید با ساده‌ترین معیار برای مقایسه یعنی جام‌ها، شروع کنیم. تیم Vitality در نیمه اول سال ۲۰۲۵ در هشت رویداد LAN شرکت کرد و به شکلی باورنکردنی در هفت مورد آن‌ها قهرمان شد. تنها ناکامی آن‌ها در کسب عنوان قهرمانی، مربوط به افتتاحیه فصل در تورنمنت BLAST Bounty بود.
پس از آن، وایتالیتی به ترتیب قهرمان رقابت‌های IEM Katowice، فصل ۲۱ لیگ ESL Pro League، BLAST Open Lisbon، IEM Melbourne، BLAST Rivals، IEM Dallas و در نهایت BLAST.tv Austin Major شد تا به فصلی فوق‌العاده پایان دهد. این عملکرد، نرخ پیروزی ۸۷.۵ درصدی در رویدادهای LAN را برای آن‌ها به ثبت رساند.
در مقابل، تیم Astralis نیز در هشت تورنمنت حضور داشت، اما تنها در شش مورد از آن‌ها موفق به کسب جام شد. آن‌ها فصل خود را با مقام دوم در DreamHack Masters Stockholm آغاز کردند و سپس در FACEIT Major و BLAST Pro Series Istanbul به قهرمانی رسیدند، اما پس از آن در BLAST Pro Series Copenhagen به مقام سوم بسنده کردند.
دانمارکی‌ها سپس وارد یک دوره برد پیاپی شدند و در رقابت‌های IEM Chicago، فینال فصل ششم ECS، فینال فصل هشتم EPL، و BLAST Pro Series Lisbon عنوان نخست را کسب کردند. با این حال، حتی نرخ پیروزی ۷۵ درصدی آن‌ها در رویدادهای LAN نیز برای غلبه بر وایتالیتی مقتدر کافی نبود.
هر دو تیم در فصل درخشان خود موفق به کسب عنوان Intel Grand Slam نیز شدند. استرالیس این عنوان را پس از قهرمانی در هشتمین فصل EPL به دست آورد، در حالی که وایتالیتی موفق شد نسخه به‌روزشده و دشوارتر این جایزه را در ملبورن فتح کند.
وقتی به سراغ رکورد بردهای پیاپی می‌رویم، تیم Vitality با ثبت ۳۰ پیروزی متوالی طی یک دوره‌ی چهارماهه کاملاً متمایز ظاهر می‌شود؛ رکوردی که تنها با شکست در یک بازی تک‌نقشه‌ای (Best-of-One) مقابل تیم Legacy در تورنمنت Austin Major پایان یافت. مسابقاتی که با وجود این لغزش، همچنان با اقتدار توسط تیم وایتالیتی فتح شد.
این رکورد زمانی حتی تحسین‌برانگیزتر می‌شود که بدانیم شاگردان دن “apEX” مادکلیر در حال حاضر در مسابقات Best-of-Three و Best-of-Five، رکوردی خارق‌العاده از ۳۴ سری برد پیاپی را در اختیار دارند. رکوردی که ممکن است پس از تعطیلات تابستانی هم ادامه پیدا کند و همین حالا آن‌ها را در صدر جدول تمام ادوار قرار داده است.
در مقابل، تیم Astralis در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ موفق شد به رکورد ۱۴ پیروزی متوالی دست پیدا کند که هشت مورد از آن‌ها در قالب Best-of-Three ثبت شدند. بخشی از این آمار به خاطر رواج بیشتر بازی‌های Best-of-One در آن زمان و همچنین لغزش‌های گاه‌به‌گاه تیم حتی در اوج دوران سلطه‌شان بوده است.
Map Pool تیم Vitality که نقش سکوی پرتابی برای ثبات عملکرد این تیم ایفا کرد، همچنین آمارهایی نفس‌گیر به‌جا گذاشته است. به‌جز Ancient که به‌صورت دائمی بن می‌شود، ضعیف‌ترین نقشه آن‌ها در سال ۲۰۲۵، نقشه Anubis با نرخ پیروزی ۶۶.۷٪ بود و Mirage نیز با ۶۸.۴٪ عملکرد نزدیکی را ثبت کرده است.
اما بعد از این نقشه‌ها، آمارها دیوانه‌وار می‌شوند؛ چرا که متیو “ZywOo” هربوت و هم‌تیمی‌هایش در سایر نقشه‌ها نرخ بردی بالای ۸۰٪ ثبت کرده‌اند. نقشه Nuke با ۸۳.۳٪، Inferno با ۸۵.۷٪، و نقشه‌های Train و Dust2 با ۸۸.۹٪ همگی زمینه‌های درخشانی برای موفقیت این تیم بوده‌اند. بیشترین برد پیاپی آن‌ها نیز در نقشه Inferno با ۱۳ برد متوالی رقم خورده است.
تمام این آمارها باعث شده وایتالیتی در مجموع به رکورد ۷۶ برد و ۱۸ باخت برسد که معادل ۸۰.۸٪ نرخ پیروزی کلی است.
Map Pool تیم Astralis نیز تأثیرگذار بود، اگرچه تمرکز بیشتری روی نقشه‌های خاصی داشت. آن‌ها معمولاً نقشه Cache را بن می‌کردند. هرچند یک‌بار موفق شدند همین نقشه را مقابل Natus Vincere انتخاب کرده و ببرند. سه نقشه بعدی برتر آن‌ها شامل Overpass با ۵۴.۵٪ نرخ پیروزی، Train با ۵۷.۵٪ و Mirage با ۶۰٪ بودند.
سپس به سه‌گانه طلایی آن‌ها در آن دوران می‌رسیم. Inferno با نرخ پیروزی ۸۶.۲٪ و ده برد متوالی، Dust2 با ۹۰٪ و Nuke با ۱۰۰٪ نرخ پیروزی، جایی که آن‌ها ۱۲ برد پشت سر هم ثبت کردند. در مجموع، آمار کلی Astralis برابر با ۶۶ برد و ۱۹ باخت بوده، که معادل ۷۷.۶٪ نرخ پیروزی است.
در ادامه نگاهی خواهیم داشت به عملکرد هر دو تیم در برابر سه رقیب اصلی‌شان در طول فصل موردنظر. برای تیم Vitality، این سه تیم عبارت بودند از Falcons، MOUZ و Spirit؛ و تیم apEX در طول فصل هیچ سری‌ای را به هیچ‌کدام از این تیم‌ها واگذار نکرد.
آن‌ها هفت بار MOUZ، چهار بار Falcons، و سه بار Spirit را شکست دادند. در مجموع، رکورد نقشه‌ای ۳۴ برد و ۱۰ باخت در برابر این سه تیم ثبت کردند که در شش فینال بزرگی که در برابر آن‌ها برگزار کردند، به آمار ۱۵-۶ در نقشه‌ها رسیده‌اند.
در سوی دیگر، سه رقیب اصلی Astralis تیم‌های Natus Vincere، FaZe و Liquid بودند؛ و دانمارکی‌ها تنها یک بازی را به هرکدام واگذار کردند.
تیم Natus Vincere آن‌ها را در یک Best-of-One در BLAST Pro Series Copenhagen شکست داد، FaZe در مرحله گروهی IEM Chicago موفق به برد شد، و Liquid در تقابل یک‌نقشه‌ای در FACEIT Major بر آن‌ها غلبه کرد.
در نهایت، آمار کلی Astralis در برابر این سه تیم ۱۱ برد و ۳ باخت بود. با مجموع نقشه‌ای ۲۰ برد و ۶ باخت طی آن فصل.
بدترین عملکردهای هر دو تیم نیز مربوط به تیم‌هایی بودند که به‌نوعی برای‌شان «گربه‌سیاه» محسوب می‌شدند. برای Vitality، تیم Eternal Fire این نقش را داشت و برای Astralis، تیم North. با این حال، Astralis در مجموع فصل در برابر North عملکرد بهتری داشت و برد بیشتری به‌دست آورد، در حالی که شکست Vitality مقابل Eternal Fire تنها یک بار و استثنائی بود.
در نهایت، می‌توانیم نگاهی بیندازیم به اینکه بازیکنان حرفه‌ای چه نظری درباره رقابت با این دو تیم داشتند. برای تیم Vitality، لودویگ “Brollan” برولین و آدام “torzsi” تورژاش بیشترین واکنش‌ها را نشان دادند؛ چرا که در طول فصل هفت بار شکست را در برابر این تیم تجربه کردند.
برولین در مصاحبه‌ای با HLTV در تورنمنت BLAST Rivals گفت:
«تو بعضی از راندها روپس “ropz” کول یا متیو “ZywOo” هربو کاری می‌کنن که واقعاً باورت نمی‌شه امکانش باشه. یه حرکت عجیب و غریب که باعث می‌شه حس کنی اصلاً نمی‌تونی اون راند رو ببازی.»
از طرف دیگر، تورژاش حتی بعد از شکست سخت دیگری مقابل Vitality در نیمه‌نهایی Major، با لحنی شوخ‌طبعانه گفت:
«واقعاً به چیزی که اینجا به دست آوردیم افتخار می‌کنم و خوشحالم از پیشرفت‌مون، ولی خب، باید از شر Vitality خلاص بشیم [می‌خندد].»
آندری “B1ad3” گورودنسکی، مربی Natus Vincere، هم بعد از حذف تیمش در Austin، به تحسین Vitality پرداخت:
«ترکیب بهتری دارن، بازیکنان بهتری دارن، ما نیاز به یه چیز خاص داشتیم. واقعاً تو فصل هیچ Best-of-Three رو نباختن؛ هیچ تیمی نتونست شکست‌شون بده. اگه ما می‌خواستیم اون‌ها رو ببریم، باید یه برگ برنده خاص می‌داشتیم.»
در مورد Astralis هم، آن‌ها شهرتی مشابه به‌عنوان تیمی شکست‌ناپذیر داشتند. روپس “ropz” کول، که آن زمان برای MOUZ بازی می‌کرد، اعتراف کرد تیم‌ها راه‌حلی برای شکست دادن دانمارکی‌ها نداشتند:
«اگه داریم با تیمی مثل Astralis بازی می‌کنیم… خب، یه روزی مطمئناً شکست‌شون می‌دیم، همیشه که قرار نیست اینجوری بمونه. فعلاً فقط امیدواریم یه چیزی کلیک کنه.»
هاوارد “rain” نایگارد هم بعد از شکست دادن Astralis در IEM Chicago گفت:
«باید اول غول نهایی رو شکست می‌دادیم تا بتونیم چیزی بگیم، و حالا که شکست‌شون دادیم، حس خوبی داره.
هر بار که قبلاً بازی می‌کردیم، هر راند با ۲۰۰ تا دمیج از نارنجک‌ها مواجه می‌شدیم. ولی الان حس می‌کنم کم‌کم داریم سبک بازی‌شون رو می‌فهمیم و داریم پیشرفت می‌کنیم.»
با این حال، مدت زیادی طول کشید تا تیم‌ها واقعاً راه مقابله با سبک بازی Astralis را پیدا کنند.
نیکولا “NiKo” کوواچ، که آن زمان هم‌تیمی rain بود، انگیزه بالایی برای پایین کشیدن Astralis از تخت سلطنت داشت. او به HLTV گفت:
«بزرگ‌ترین هدف من برای سال آینده اینه که فقط Astralis رو از صدر بیاریم پایین. این بزرگ‌ترین انگیزم هست. واقعاً خسته‌ام از اینکه همه چی رو دارن می‌برن.»
در نهایت، هر دو تیم Vitality و Astralis جایگاه خود را در میان بهترین تیم‌های تاریخ Counter-Strike تثبیت کرده‌اند. دانمارکی‌ها با سبک منظم و تکیه بر استفاده فوق‌العاده از Utility، تعریف تازه‌ای از یک تیم قهرمان ارائه دادند. از سوی دیگر، Vitality در سال ۲۰۲۵ با طوفانی سهمگین وارد صحنه شد و تقریباً همه‌چیز را فتح کرد، با ثباتی که در CS2 اصلاً انتظار نمی‌رفت وجود داشته باشد.
وقتی فصل‌های اوج این دو تیم را کنار هم قرار می‌دهیم، بیشتر معیارهای قابل اندازه‌گیری مثل تعداد قهرمانی‌ها، بردهای پیاپی، نرخ برد در مپ‌ها، تمایل به سمت Vitality است، هرچند مقایسه تیم‌ها در دوره‌های مختلف همیشه کار سختی است.
با این حال، تاریخ راهی برای قدردانی از چیزها در نگاه به گذشته دارد. ممکن است ما در حال حاضر شاهد چیزی بهتر از دوران Astralis باشیم، اما به دلیل تازه بودنش، قدردانی از آن سخت‌تر است. تیم Vitality توانسته یک فصل قوی و سلطه‌گرایانه را در برابر Astralis به دست آورد، اما سوال اصلی این است که آیا آن‌ها می‌توانند این روند را حفظ کنند یا نه.
تیم Astralis نه تنها برتری، بلکه ماندگاری را نیز به‌عنوان میراث خود ساخت. دوران تیم Vitality ممکن است تازه شروع شده باشد، و تورنمنت IEM Cologne فرصت خوبی برای آن‌هاست تا تسلط خود را برای مدتی طولانی‌تر ادامه دهند.
